Indijanac sve pohvale za temu ali sam očekivao da češ nastaviti sa nekim upisom isl.mada je ovo tema koja bi trebala da zainteresuje sve lovce,ali eto .Ispade da ili nema interesovanja,ili se nezna mnogo o tome (što bi u oba slučaja bilo poražavajuće).obzirom da volimo da mislimo o sebi kao o narodu koji je po mnogo čemu specifičan,koji gaji tradiciju,.Ipak,nadam se da je nehatom previđena.,a realno postoji mogućnost i da se o ovome nedovoljno pisalo i piše, pa su jednostavno podaci nepristupačni,Takođe istoriski gledano-kako je koja vojska ovde prošla tako je uništila ili zaplenila dokumenta,od kojih se i danas neka čuvaju u njihovim depoima.Kako god,hajde da to malo ispravimo-ja bih krenuo sa uopštenim skraćenim pregledom.
Lovstvo u Srba se može pratiti i praćenjem istoriskih dešavanja na ovim našim prostorima..Ako bismo preskočili period pre i nešto posle ameba,postoje zapisi o periodima pre i posle Nemanjića,o lovovima,vrstama divljači razmenama divljači, krzna,,,,među kraljevima,o goničima koji su kao i sada pomagali lovcimaPa onda dođoše ti Turci i istoriski vakum.Takoreći nakon prvih oslobođenja od njih lovci se po ugledu na susedne evropske zemlje organizuju u klubove-udruženja sa ciljem trajnosti gazdovanja.Ali Srbi ne bi bili Srbi da se nerazlikuju po nečemu od drugih,pa obezbeđuju dostupnost lovstva svim kategorijama ljudi i socijalnim slojevima.(zanimljivo)te za razliku od naprednih zemalja uvodi regalni system sa slobodnim lovištima na čitavoj teritoriji.Sa prvim pa zatim drugim balkanskim ratovima lovstvo zamire (kako i nebi-mobilisano sve što nosi pušku i pantalone) ali ovaj system opstaje na svim teeritorijama i centralne i južne Srije.Nakon I svetkog rata Srbiji se priključuju teritorije koje su bile pod Austrougarskom,gde se zadržava zakupni system,koji se pod političkim i drugim pritiscima širi.Lovačka udruženja se usitnjavaju,dvojnost organizacija, dvovlaće je najizraženije između 1920 / 30 te dovodi do staggnacije lovstva,opadanja članstva, brojnosti divljačiAktivnosti se svodi na jalove rasprave,bez rada na unapređenju (kako mi ovo poznato zvuči).A onda dođe drugi rat,pa je dalje manje više poznato,pa dođoše ovi ratovi,pa vidimoo gde ide lovstvo,pa će doći novi,.pa Jovo navovo.ko preživi pričaće.
Vratio bih se nakratko na onu Srbiju 19tog veka..Divljač i lovišta su pripadali državi,ali su LU naseljavala divljač-zeca,fazana,jarebice kamenjarke.pa I kuniće(tada zvane lapeni)Ili recimo svaki lovac je pri učlanjenju potpisivao izjavu da će se pridržavati odluka koje je donelo LU..U to vreme odmah po osnivanju LS,povremeno je počeo da izlazi list Lovac,da bi od 1899 izlazio redovno i bio besplatan......
Mislim da bi na ovoj temi mnogo toga mogao da nam kaže Joe the hunter,kome ujedno čestitam rođendan.
Tema odlična, pun pogodak!
Imamo temu sa starim slikama iz lova, imamo neke slike i podatke o starim lovačkim magazinima, tako da ova tema treba da zaokruži malo tu priču, kako je nekad bilo.
Mene lično ova tema o istorijatu zaista zanima, ali sam 'tanak' sa podacima. Mislim da stari lovci u svojim pričama, koje sam slušao, i koje ne smatram 'lovačkim pričama', nego izvorom informacija o tome kako je nekad bilo, imaju pravo kad konstatuju da je ranije bilo daleko više divljači, i da je lov bio bolji, iako nisu imali Blazere, Perazzije, Suhl i sl., i svu ovu silu izbora municije. Viteškije je sigurno bilo.
Temu sam otvorio na zahtev kolege miomirkica,ali on ništa ne upisuje,ipak tema je ok i čim nadjem neki zaista star dokument u vezi lovstva postavljam
I ovo je istorijat,doduže više povezan sa državnom strategijom
U Srbiji je organizovanim akcijama trovanja vuka u periodu od 1947 do 1961 godine , po zvaničnim podacima otrovano 5.501 vuk,ili prosečno 423 godišnje.Treba pretpostaviti da je u nekim godinama taj broj bio mnogo veći,da bi pri kraju akcije od 13 godina,bio I dosta manji od proseka.. U to vreme organizovani su kursevi za obuku ljudi koji su vršili trovanje vukova otrovom cijanovodonik i strihnin.Za svakog otrovanog vuka sledila je novčana nagrada, a dugo nakon toga su se otkupljivale I kože ljisica,kuna,tvorova
Da na teritoriji Srbije po A. Panteliću i M. Ostojiću je otrovano odnosno uništeno po godinama :
1047 478vuk
1948 = 421 vuk
1949 = 391 vuk
1950 = 452 vuka
1951 = 586 vukova
1952 = 1.002. vuka
1953 = 642 vuka
1954 = 424 vuka
1955 = 263 vuka
1956 = 228 vukova
1957 = 162 vuka
1958 = 108 vukova
1959 = 97 vukova
1960 = 138 vukova
1961 = 109 vukova
Primera radi od 1946. do 1955. godine u BiH je prema dostupnim podacima, utamanjeno oko 5.500 vukova,ili prosečno 550 godišnje,a samo 1952. uništeno je 1.336 jedinki. Može se uočiti povezanost prostora tj.da je pored prethodnih trovanja 1952 godine bila ili ekspanzija vukova ili inteziviranje trovanja I u Srbiji I u BiH,ali su moguća razna tumačenja analiza. Ali je procena da pri tako ekstremnim merama zahvat od populacije je verovatno bio oko 30% ili nešto iznad toga, a takođe da je veće štete pretrpela divljač povezana sa vukom,kao što su divlja svinja, medved,ris i ptice grabljivice nekrofage vrste.Prošlogodišnji odstrel verovatno daje LSS-ne znam ko bi drugi to bolje uradio....
Ovo je zaista lepo,pa se nadamo da će biti još....Do tada evo malo iz arhive
Na inicijativu Jovana Divilda, apotekara i upravitelja lova u Kaću, i Jovana Lakića, zamenika gradskog načelnika i predsednika novosadskog Lovačkog društva, nakon nekoliko prethodnih pripremnih konferencija, 10. decembra 1922. godine u Novom Sadu, u hotelu Kraljica Marija , osnovan je Savez lovačkih društava za Vojvodinu. Kongresu su prisustvovali predstavnici lovačkih društava iz Bačke, Banata, Baranje i Srema. Za prvog predsednika izabran je Jovan Lakić, a Joca Divild za prvog sekretara.
Sa prvog kongresa lovaca Vojvodine potekao je predlog da se u Beogradu organizuje jedan Središnji savez za Kraljevinu, koji je uskoro i realizovan. U Beogradu je 1. juna 1924. godine održana Konferencija lovačkih udruženja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, koja je izabrala svoju Središnju upravu. Sa promenom naziva države preimenovan je u Lovački savez Jugoslavije. Lovački savez Jugoslavije je bio jedan od osnivača Me|unarodnog lovačkog saveta - CIC-a, čija je osnivačka skupština održana u Parizu 7. novembra 1931. godine, a poslednja u Beogradu 2007. godine.
Na prvoj sednici upravnog odbora Saveza lovačkih društava Vojvodine donete su daleksežne odluke - do danas aktelne, o pokretanju Lovačkog glasnika , koji je izlazio svakih petnaest dana, o zabrani lova na jarebice i fazane i inicijativa za izradu Pravila Saveza lovačkih društava za Vojvodinu. Pravila su odobrena od strane Ministarstva šuma i rudnika 23. decembra 1923. godine. U prvim Pravilima je zapisano da je cilj organizovanja lovaca Vojvodine: postizanje racionalnog lova, vaspitanja lovaca stručnim savetima, gajenje i umnožavanje korisne, a tamanjenje štetne divljači, prire|ivanje raznih utakmica, ga|anje ...
Na svojoj 13. Skupštini Savez lovačkih društva za Vojvodinu je, 22. septembra 1935. godine, shodno novoj organizaciji države preimenovan u Savez lovačkog udruženja za Dunavsku banovinu. Tada je Savez imao 300 lovačkih društva sa oko 4860 članova, da bi 1937. godine imao 402 udruženja sa 7145 članova. Te godine na Skupštini Saveza doneta je rezolucija protiv beskrupulozne kampanje da se zec proglasi štetočinom i time nastane njegovo istrebljenje. Zakonom o unapre|enju voćarstva i vinogra-darstva Kraljevine Jugoslavije iz 1935. godine zec se imao smatrati kao jedna od najopasnijih štetočina i da ga je trebalo istrebiti. Lovci su na svojoj skupštini doneli rezoluciju protiv takvog rešenja i uspeli da to spreče.
Od prvih dana do danas Lovački savez je organizovao mnoge akcije na zaštiti divljači, izgradnji remiza, zimskoj ishrani, podizanju lovnih objekata i čišćenju lovišta, posebno u sprečavanju krivolova.
Sa druge strane, već 1927. godine u svim vojvođ|anskim opštinama istovremeno je otpočela akcija gajenja fazana, koja je dala veoma dobre rezultate.Od tada nicale su fazanerije redom, kod Bača, Kara|or|evo, Dobanovački zabran, u Bagremari kod Bačke Palanke,.
. Danas je Fazanerija Lovotursa Ristovača kapaciteta preko 300.000 fazančića jedna od najvećih u Evropi.
. Vođena je akcija za naseljavanje novih vrsta divljači, jelena lopatara, zatim aksisa i virdžinijskog jelena, zubra, muflona. Bilo je, doduše neuspelog, pokušaja naseljavanja američke divlje ćurke, čukora, divlje morke i drugih vrsta.
Savez lovačkih društva Vojvodine, je 10. decembra 1922. godine osnovalo 38 društva sa područja Bačke, Banata, Baranje i Srema, a osnivačima se mogu smatrati i sva društva koja su regulisala takozvanu kongresnu članarinu. Taj datum se obeležava kao Dan Lovačkog saveza Vojvodine.Od svog osnivanja do danas Lovački svaez Vojvodine je u sastavu Lovačkog saveza Srbije, Nova istraživanja pomeraju datume osnivanja lovačkih duruštava u Vojvodini. Me|u najstarije spadaju lovačka društva iz Petrovaradina, Sremskih Karlovaca i Bele Crkve, osnovana 1873. godine, zatim iz Novog Sada 1884., a preko sto godina imaju društva iz Ostojićeva, Pančeva, Bečeja, Sombora, Kanjiže, Crepaje, Vršca, Omoljice, Šida, Kovačice, Pećinaca, Dolova i Kisača.
Vojvođanski lovci se ponose svojom organizaciojom, ali i svojim lovačkim domom koji su sami izgradili u Novom Sadu, u Ulici Jovana orđevića 4. Ideja je razmatrana još 1929. godine, a Odluku o izgradnji doneo je Upravni odbor Saveza lovačkih društava Vojvodine 29. jula 1931. godine. Za izgradnju je osnovan poseban fond u koji su svoje priloge doznačavala sva lovačka društva i svi lovci tog vremena. Kad je prikupljeno dovoljno sredstava za početak gradnje, osnovan je Gra|evinski odbor. Dom je projek- tovao arhitekta Lazar Dunđerski. Temelji doma osveštani su 25. juna 1939. godine, a dom je završen 25. avgusta 1940. godine.Za završetak ovog velelepenog zdanja Savez je morao da uzme i bankarski kredit. Izgradnja lovačkog doma, sa suterenom i tri sprata, bio je smeo poduhvat tadašnjih lovaca, od istorijskog značaja. Dom je imao hladnjaču, puškarsku radnju, prodavnicu oružja i opreme, kancelarije i dvorane i pet stanova za izdavanje. Deo prostora Doma je izgubljen u vidu stanova u društvenoj svojini, ali je još uvek ostao na ponos svih lovaca Vojvodine i kao sedište Lovačkog saveza Vojvodine.
Da bi Savez svome članstvu stvorio što bolje uslove za bavljenje lovom, 1937. godine inicirano je osnivanje Lovačke zadruge, da bi 1939. godine za to bio oformljen specijalni odbor, koji je izradio i Pravila, ali je aktivnost prekinuo rat. Inicijativa je obnovljena 1946. godine, a Osnivačka skupština Lovačke zadruge Vojvodine održana je tek 29. juna 1955. godine. Zadruga je objedinjavala prodaju oružja, municije i opreme, uzgoj divljači, posebno fazanske, izvoz divljači i koža, lovni turizam i druge delatnosti....
ĆIRKO PA JEL TI NEZNAŠ DA U INDJIJU IMA DJUNGLA?
što to trpimo.
